Burası Radyo Şarampol. Şükran Yiğit

Burası Radyo Şarampol, Şükran Yiğit, İletişim Yayınları, 4üncü Baskı, 2022.

Daha önce Ankara Mon Amour!, Çatıkatı Aşıkları, Bir Akdeniz Kedisinin Hatıraları kitaplarını okumuştum. İlk fırsatta okurum diye neredeyse bir yıldır yanıbaşımda tuttuğum bu Şükran Yiğit romanını elime aldıktan sonra 3 günde bitirdim.
İyi geldi.

Roman, çocukluğu Antalya’da (Şarampol semtinde) gençliği büyük ölçüde Berlin’de (Kreuzberg semtinde) geçen Filiz’in yaşadıkları üstüne. Arka planda (baş karakterler arasındaki o iki semti saymazsak) Yiğit’in deşmekten vazgeçmediği 12 Eylül darbesi var. Bir de iki Almanya’nın birleşmesi. O yılların müziğini de bunlar arasında saymak gerek. Romanın ekinde, kitapta dokunulan şarkıların listesini bulunca nasıl sevindim bilemezsiniz.

Yiğit ile yakın yaşlarda olmamız özellikle ilk bölümde kendi çocukluğumdan acı-tatlı izler bulmamı kolaylaştırdı. Darbenin öncesi ve sonrasını 12 Eylül’den uzaklaştıkça aslında neler olduğunu daha iyi anlayabildiğimi fark ettim bir de. Hakkında pek az şey bildiğim Kreuzberg’in buradan oraya gidenler için ne anlamı olduğunu geç de olsa anlamaya başladım.

Şükran Yiğit, roman karakterlerine çocukları gibi davranabilen yazarlardan. Herbirinin iyi/kötü yanları, açlıkları, korkuları, arayışları, düş kırıklıkları var. Sözünü tutmayan, kalp kıran, yuva yıkanlar bile insan olmayı sürdürüyor ve yazarın yavruları olarak kalıyorlar. Kolayca çok sert tepki verenlerin alkışlandığı, farklı bir davranışın sırf o fark yüzünden yargılandığı bir ortamda Yiğitin romanları iyi kalpli bir tanrıçanın sesi gibi duyuluyor. O tanrıça, tüm zayıflıklarımızla insan olduğumuzu hatırlatıyor, dik durmamızı, hayatı sevmemizi, okuduğumuz satırlardan olduğu gibi hayattan da tat almamızı öğütlüyor.

Sırada, yakınlarda basılan Kış Yolculuğu var.